28 de xaneiro de 2009

A CNT deixa en ridículo á SGAE.

Comunicado do sindicato libertario CNT logo de bailarlle a rúa a SGAE:

A CNT (Confederación Nacional do Traballo) foi denunciada pola asociación SGAE (Sociedade General de Autores de España) intentando con iso impedir calquera cuestionamiento tanto da súa política interna como pública, co único propósito de continuar co seu enriquecemento á conta de miles de usuarios de calquera soporte reprodutor.

A SGAE é simplemente un exemplo de como os sectores empresariais aproveitan día a día o usufructo produtivo para manter un nivel de vida tan elevado como lles sexa posible ao menor esforzo, pero para iso como calquera outra asociación utilizan parte deses medios financeiros, primeiro para evitar calquera competencia, pero da mesma forma eliminar calquera cuestionamiento ético a esa política mercantilista e rastrera.

Os directivos da asociación SGAE padecen unha enfermidade mental que non é outra que a do capitalismo, esa enfermidade que o único que ven son dividendos ao menor custo, por suposto impórtalles unha merda a cultura, a música, os creadores. A quen lles serven pleitesía é aos intelectuais que de forma reiterada cantan as odas ao mercado libre e sinsentido. Esa enfermidade padécena tamén os banqueiros, os empresarios e os políticos, nós como traballadores coñecémola ben porque recae no noso traballo manter a tanto enfermo mental.


A sentenza foi favorable, sospeitabamos que ocorrería así, fomos valentes na formulación, o noso avogado realizou un magnífico traballo, pero sobre todo tiñamos a razón da nosa parte. foi con todo unha sorpresa que neguen á SGAE todas as peticións da demanda, e que, ademais castígaselle condenándoa ao pago de costas, que non é tónica xeneral nestes procesos.

O xulgado cos seus fundamentos xurídicos, coas súas propias verbas ditadas para este caso concreto, sentenza textualmente: "debe prevalecer a liberdade de expresión cando, como aquí sucede, as retribucións económicas que a actora obtén pola aplicación do canon a determinados soportes motiva sempre polémica e posturas enfrontadas entre os distintos sectores da sociedade [...] é unha cuestión que está na rúa por afectar aos consumidores en xeral [...] polo que é unha cuestión opinable, sometida a debate con posibilidade de contradición e crítica e aínda que os termos empregados para este fin son ásperos e duros, reflicten o sentir da sociedade que entende que o sistema que utiliza a actora para financiarse é desproporcionado e excesivo e que se está producindo un enriquecemento inxusto (sexa incerto ou non) en detrimento de o seu propio patrimonio, ao verse este gravado cun canon, que a actora aplica de forma indiscriminada, con independencia de que se faga uso ou non de determinados soportes".

A CNT non vai rectificar as súas palabras de apoio ás barricadas, non se vai a intimidar nin por esta denuncia, nin polos compañeiros detidos en Tenerife mentres repartían propaganda informando do conflito que mantiñamos coa SGAE. Que ninguén pense que esta pelexa é de menor categoría, nin de menor importancia ás que realizamos nos conflitos laborais.

Estamos defendendo a liberdade de expresarnos libremente e é precisamente iso o que intentan acalar. O que están intentando é que unicamente se oia a voz dos adoradores do diñeiro dos enfermos que o venden todo para vivir ao colo dos banqueiros, a patronal e dos míseros políticos. Estes usureros non desexan que as súas vergoñas sexan publicitadas, que ninguén lles acuse do timo constante que realizan a l@s traballador
s.

Este enfrontamento non é unicamente coa SGAE é con este modelo social, político e económico. Etemos claro que a desde o primeiro momento gañamos, principalmente porque recibimos o apoio de amplos sectores da poboación que sorriron ao ver a nosa propaganda e sentíronse cómplices con ela [...]

No seguinte enlace podes ver completa a
Sentencia SGAE Vs CNT

Pequen@s monstros, no video que segue tedes máis info de como se moveu a CNT contra a SGAE:

23 de xaneiro de 2009

Divertimento para pequenos monstros, edición do 22 de xaneiro de 2009.

Na última edición de Divertimento para pequenos monstros, do pasado 22 de xaneiro falamos de:

- Guinga. O guitarrista brasileiro agredido no aeroporto de Barajas, do que ademáis ouvimos a súa música.

- Novidades na grella de Rádio FilispiM. Centramos hoxe a nosa atención no programa Marca Branca, producido por Rute Correia para
Rádio Zero de Lisboa e que dende hai algunhas semáns tambén difunde a FilispiM.

- A Fundazón
Vía Galego, para o fomento do intercambio cultural con outros territorios dentro do universo lingüístico galego-portugués.

- O sindicato libertario CNT obtén un veredito favorábel fronte á SGAE.

Todos estes contidos aderezados de boa música. Deixámovos co audio para aqueles aos que non vos chegan as ondas filispinianas. Agardamos que gostedes.


21 de xaneiro de 2009

O músico brasileiro Guinga, agredido por un policia no aeroporto de Barajas.

Na páxina dos amigos e amigas de Mapamundi, atopamos esta nova que pensamos se debe amplificar para que non lle volva pasar a ninguén, nunca máis.

Reproducimos esta nova que nos causou consternación, xa non só pola personaxe e a súa relevancia dentro da música brasileira e internacional, senón polo terribel feito de que un axente da Policía, que en teoría debería traballar para axudar ao cidadán, convértese nun agresor daquel ao que debería axudar.

E asáltanos unha terribel inquedanza: cantos cidadáns anónimos do mundo sofriron isto ou cousas peores, sen que chegue ao noso coñecemento?

O compositor e guitarrista brasileiro Carlos Althier Lemos Escobar, coñecido popularmente como Guinga e famoso por varios éxitos da chamada Música Popular Brasileira (MPB), acusou a un policía español de telo agredido por un incidente no aeroporto madrileño de Barajas.

Guinga, que dixo sufrir a agresión o pasado sábado, fixo a denuncia en declaracións publicadas hoxe polo sitio en internet do diario O Día.

O compositor, de 60 anos e autor de clásicos da MPB como "Bolero de Satá", asegurou que un policía español rompeulle dous dentes dunha puñada.

Segundo o guitarrista, a agresión tivo lugar cando presentou unha queixa polo roubo do seu abrigo no equipo de raios X do aeroporto e logo de tres días de intentos frustrados de regresar a Brasil debido a problemas no aeroporto de Barajas.

"Coloquei na esteira do aparello as miñas dúas mochilas, os zapatos e o abrigo con 400 euros e 200 reais, o pasaporte, as chaves de casa e a billetera con todos os documentos. Quedeime esperando e o abrigo non apareceu", afirmou o músico nas súas declaracións a O Día.

O compositor, que é neto de español, dixo que cualificou de irresponsabeis aos axentes, que lle dixeron que a denuncia tiña que presentala ante a embaixada de Brasil en Madrid.

"Reclamei co policía e díxenlle que non era un problema para reclamar na embaixada, que eu acababa de ser roubado e el non fixo nada para axudarme", engadiu.

Asegurou que tras pedir a axuda doutros axentes, igualmente sen resultados, acudiu ata o posto da policía no aeroporto para reclamar e que a única resposta foi que sen pasaporte non podería viaxar.

"De novo dixéronme que acudise á embaixada brasileira. Cando me din conta, xa estaban empurrándome para sacarme do posto e un policía déume unha puñada", dixo.

"Sentín dous dentes caendo. Saín destruído por dentro: sen diñeiro, sen pasaporte, sen dentes e humillado", agregou.

Guinga asegurou que pouco despois atopou o abrigo tirado nun tanque de lixo do aeroporto co pasaporte pero sen o diñeiro, o que lle permitiu viaxar.

Nas súas declaracións ao xornal brasileiro O Día, o compositor dixo que pasou dificultades durante os tres días que tivo que permanecer en Madrid por problemas co tráfico aéreo.
Fonte : EFE



Últimas noticias!!!!. España lo niega: pincha aquí.

16 de xaneiro de 2009

E os pequenos monstros tomaron Rádio Piratona.

Dende a pasada semana Divertimento para pequenos monstros, pasa a emitirse tambén nas lexendarias ondas libres de Rádio Piratona, para toda a ría de Vigo.

O programa que producen os Pequenos monstros, pode ouvirse neses momentos ao través de Rádio FilispiM para Ferrol e comarca, Rádio Piratona para toda a Ría de Vigo, así como ao través de diversos podcast en todo mundo como os que podes atopar: no blog do Colectivo Opaíí! - Rádio Filispim, ao través do portal Podgalego.org e mesmo ao través deste blog.

Na edición do pasado 15 de xaneiro de 2009, Divertimento tratou os seguintes contidos:
1. A situación en Palestina no día de maior ofensiva do exército israelí.
2. XIV edición do festival Treme a Terra de Ponteume (A Corunha). Entrevista telefónica con Lois, un dos organizadores do evento.
3. Entrevista a Pablo do grupo punk eumés Arenga. Un dos grupos participantes na XIV edición do Treme a Terra que apresentanos a súa primeira e inflamante maqueta "Pensa en loita".

Coma sempre, dende este reprodutor poder ouvir todos eses contidos:

11 de xaneiro de 2009

XIV Festival Treme a Terra, Pontedeume.

O venres 16 de xaneiro de 2009 ás 9 da noite, terá lugar a XIV edición do Festival Treme a Terra. Será no Parque Sarmiento (fronte a gasoliñeira) e a entrada ao mesmo será de balde.

Os grupos que tocarán serán: Betagarri, Arenga, Magnifique Band e Chamalle Xis.

Imos por partes, monstros:

Arenga: Punk-rock, unha das bandas eumesas máis activas da Galiza nestes momentos, polo número de concertos e pola súa vitalidade. Xogan en casa. Agárrense!.

Betagarri: Ska dende Euskadi. Pola cantidade de discos que levan vendidos (e polos que non) e polos seus directos (Xapón, Alemaña, USA...), vai ser que pode que os coñezas ou teñas un dos seus discos (robados) na túa casa. En todo caso: batería, baixo, guitarras, saxo, trompeta e trombón e un tipo que canta. Paréceche pouco, monstro?

Chámalle Xis: Rock & Roll, soul e outros ritmos, dende A Corunha. Tamén podes chamarlles Miqui, María, Arón e Gaita.

Magnifique Band: Unha banda que vén de tocar neste nadal polas rúas de Ferrol. Música dixie ás costas. Digno de ver e escoitar. Made in Pontedeume.

O responsábel de toda esta xolda é a Asociación Cultural Treme a Terra que se autodefine así:

Nacimos
no ano 94 da man dun grupos de mozas e mozos con moitas inquedanzas tanto culturais, como políticas, sociolóxicas e sobre todo musicais.

Creamonos
fundamentalmente para a promoción do uso da Lingua Galega no eido musical e sobre todo para que tod@s poidamos disfrutar dun día de festa e aprendizaxe.

Ano tras ano, seguimos coa mesma ilusión preparando cada Festival, esperando que sexa do agrado da xente que todos os anos aparece para darnos o seu apoio e tamén daquela que descubre este Festival e disfruta del.


Non sempre é doado e moitas veces atopamos mil importunios e zancadillas á hora de preparar o Festival, pero seguiremos loitando ata que deixe de ter sentido para nós. Mentres tanto, seguiremos ao pé do cañón, para tentar que cada ano supere ao anterior.

Pra findar, pequenas e pequenos monstros, lembrados que o vindeiro xoves 15 de xaneiro, a partir das oito da noite, teremos un especial Divertimento en Rádio FilispiM, 93.9 FM, coa presenza no estudio dalgúns dos intregrantes da asemblea de Treme a Terra e do grupo punk Arenga. Así que non perdades a sintonía filispiniana!

8 de xaneiro de 2009

De sementes e colleitas [Subcomandante Marcos].



Extracto da intervención do Subcomandante Marcos, na sesión matutina do 4 de xaneiro de 2009, dentro do Festival Mundial da Digna Rabia, Chiapas (México).

Adaptación ao galego: André, Pequeno Monstro.

**
De Sementes e colleitas.

"Tal vez o que vou dicir non veña ao caso do que é o tema central desta mesa, ou tal vez si.

Hai dous días, o mesmo no que a nosa palabra referiuse á violencia, a inefable Condoleezza Rice, funcionaria do goberno norteamericano, declarou que o que estaba pasando en Gaza era culpa dos palestinos, pola súa natureza violenta.

Os ríos subterráneos que percorren o mundo poden cambiar de xeografía, pero entoan o mesmo canto.

E o que agora escoitamos é de guerra e de pena.

Non moi lonxe de aquí, nun lugar chamado Gaza, en Palestina, no medio Oriente, aquí á beira, un exército fortemente armado e adestrado, o do goberno de Israel, continúa o seu avance de morte e destrución.

Os pasos que seguiu son, ata agora, os dunha guerra militar clásica de conquista: primeiro un bombardeo intenso e masivo para destruír puntos militares "neurálxicos" (así lles din os manuais militares) e para "abrandar" as fortificaciones de resistencia; despois o férreo control sobre a información: todo o que se escoite e vexa "no mundo exterior", é dicir, externo ao teatro de operacións, debe ser seleccionado con criterios militares; agora lume intenso de artillería sobre a infantería inimiga para protexer o avance das tropas a novas posicións; despois será o cerco e sitio para debilitar á guarnición inimiga; despois o asalto que conquiste a posición aniquilando ao inimigo, despois a "limpeza" dos probables "niños de resistencia".

O manual militar de guerra moderna, con algunhas variacións e agregados, está sendo seguido paso a paso polas forzas militares invasoras.

Nós non sabemos moito disto e, é seguro, hai especialistas sobre o chamado conflito no medio Oriente, pero desde este recuncho algo temos que dicir:

Segundo as fotos das axencias noticiosas, os puntos "neurálxicos" destruídos pola aviación do goberno de Israel son casas habitación, chozas, edificios civís. Non vimos ningún bunker, nin cuartel ou aeroporto militar, ou batería de canóns, entre o destruído. Entón nós, desculpen a nosa ignorancia, pensamos que ou os artilleiros dos avións teñen mala puntería ou en Gaza non existen tales puntos militares "neurálxicos".

Non temos a honra de coñecer Palestina, pero nós supomos que nesas casas, chozas e edificios habitaba xente, homes, mulleres, nenos e anciáns, e non soldados.

Tampouco vimos fortificaciones de resistencia, só cascallos.

Vimos, si, o ata agora van esforzo de cerco informativo e aos distintos gobernos do mundo dubidando entre facerse patos ou aplaudir a invasión, e unha ONU, xa inútil desde fai tempo, sacando mornos boletíns de prensa.

Pero esperen. Ocórresenos agora que, tal vez, para o goberno de Israel eses homes, mulleres, nenos e anciáns son soldados inimigos e, como talles, as chozas, casas e edificios onde habitan son cuarteis que hai que destruír.

Entón seguramente os lumes de artillería que esta madrugada caían sobre Gaza eran para protexer deses homes, mulleres, nenos e anciáns o avance da infantería do exército de Israel.

E a guarnición inimiga á que queren debilitar co cerco e sitio que se está tendendo ao redor de Gaza non é outra cousa que a poboación palestina que aí vive. E que o asalto buscará aniquilar a esa poboazón. E que calquera home, muller, neno ou ancián que logre escapar, escondéndose, do asalto previsiblemente sanguento, será logo "cazado" para que a limpeza complétese e o mando militar ao mando da operación poida reportar aos seus superiores "completamos a misión".

Desculpen de novo a nosa ignorancia, tal vez o que estamos dicindo non veña, en efecto, ao caso, ou cousa, segundo. E que en lugar de estar repudiando e condenando o crime en curso, como indíxenas e como guerreiros que somos, deberiamos estar discutindo e tomando posición na discusión sobre si "sionismo" ou "antisemitismo", ou que no principio foron as bombas de Hamas.

Tal vez o noso pensamento é moi sinxelo, e fáltannos os matices e anotacións tan necesarios sempre nas análises pero, para nós, nós, zapatistas, en Gaza hai un exército profesional asasinando a unha poboación indefensa.

Quen que é abaixo e á esquerda pode permanecer calado? Serve dicir algo? Deteñen algunha bomba os nosos berros? A nosa palabra, salva a vida dalgún neno palestino?

Nós pensamos que si serve, que tal vez non deteñamos unha bomba nin a nosa palabra convértase nun escudo blindado que evite que esa bala calibre 5.56 mm ou 9 mm, coas letras "IMI" (Industria Militar Israelí) gravadas na base do cartucho, chegue ao peito dunha nena ou un neno, porque tal vez a nosa palabra logre unirse a outras en México e o mundo e tal vez primeiro convértase en marmullo, logo en voz alta, e despois nun berro que escoiten en Gaza.

Non sabemos vostedes, pero nós e nós, zapatistas do EZLN, sabemos o importante que é, no medio da destrución e a morte, escoitar unhas verbas de alento.

Non se como explicalo, pero resulta que si, que as palabras de lonxe tal vez non alcanzan a deter unha bomba, pero son coma se abrísese unha greta na negra habitación da morte e unha lucecita coásese.

Polo demais, pasará o que de seu vai pasar. O goberno de Israel declarará que lle propinou un severo golpe ao terrorismo, ocultaralle ao seu pobo a magnitude da masacre, os grandes produtores de armamento obterían un respiro económico para afrontar a crise e "a opinión pública mundial", ese ente maleable e sempre a modo, volteará a mirar a outro lado.

Pero non só. Tamén vai pasar que o pobo Palestino vai resistir e a sobrevivir e a seguir loitando, e a seguir tendo a simpatía de abaixo pola súa causa.

E, tal vez, un neno ou unha nena de Gaza sobrevivan tamén. Tal vez crezan e, con eles, a coraxe, a indignación, a rabia. Tal vez fáganse soldados ou milicianos dalgún dos grupos que loitan en Palestina. Tal vez enfróntese combatendo a Israel. Tal vez fágao disparando un fusil. Tal vez inmolándose cun cinto de cartuchos de dinamita ao redor da súa cintura.

E entón, alá arriba, escribirán sobre a natureza violenta dos palestinos e farán declaracións condenando esa violencia e volverase a discutir se sionismo ou antisemitismo.

E entón ninguén preguntará quen sementou o que se cultiva.

Polos homes, mulleres, nenos e anciáns do Exército Zapatista de Liberación Nacional."

Subcomandante Insurxente Marcos.

**

Pequenas e pequenos monstr@s, nós tambén somos palestinian@s!!!.

Escoitade o audio das verbas do zapatista Subcomandante Marcos:

Descargar o audio

Texto e audio editados polo Pequeno Monstro, tirados de: www.enlacezapatista.ezln.org.mx
Outra info interesante: www.alsurdelriobravo.blogspot.com
Video: GZ Videos, Solidariedade com o povo palestiniano desde a Galiza.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...